Overlast? Meld het! Bij politie of gemeente

Samen houden we onze gemeente leef- en werkbaar

Afgelopen zomer is er mede op ons initiatief een begin gemaakt aan de gezamenlijke verbetering van Industrieterrein Zuiderkogge. De gemeente en een aantal betrokken ondernemers zijn hier hard mee bezig. Er is een werkgroep samengesteld om te onderzoeken wat er gezamenlijk mogelijk is. Op het terrein gevestigde ondernemers zullen hier binnenkort weer meer informatie over ontvangen.

Overlast? Meld het!

Samen houden we onze gemeente leefbaar. Het is dus belangrijk dat zaken die vermoedelijk niet door de beugel kunnen worden gemeld. Eerder kunnen handhaving en politie hier niet veel mee. Iets gezien of gehoord dat het melden waard is? Doe dit via Fixi bij de gemeente.

Doe een melding bij de gemeente

Gevoel dat er iets niet pluis is? Samen tegen ondermijning.

De strijd tegen ondermijning gebeurt door onder meer politie, gemeenten, bedrijven, waterschappen en brancheorganisaties. Maar ook u kunt iets doen. Ziet, hoort, ruikt u onraad? Hebt u het gevoel dat er iets niet pluis is? Wordt u bedreigd? Meld het bij de politie! Altijd. Dit is ook anoniem mogelijk.

Zo maakt u melding bij de politie

IN MEMORIAM IRENE THIBAUDIER-DE JONG 

1972-2024 

Ondanks veel tegenslagen positief tot de laatste dag

Irene Thibaudier- De Jong leefde een kort leven, maar wel een leven vol optimisme. Ze trotseerde forse tegenslagen. Van de grootste tegenslag heeft Irene verloren. Zij overleed vorige week op 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van maagkanker. Irene laat haar man Theo, dochter Eva en zoon Rick met groot verdriet achter.

29 mooie jaren bracht Theo met haar door. „We ontmoetten elkaar op de kermis van Nibbixwoud. Dat is wel een beetje standard in West-Friesland”, vertelt hij. In zijn stem klinkt volle genegenheid. „We zagen elkaar voor het cerst in de Cupidobar. Wel toepasselijk als ik er nu zo over nadenk. Een week later zaten we met vrienden alweer op de volgende kermis. Daarna zijn we altijd samen geweest.”

Zijn vrienden trouwden met vriendinnen van Irene. „En zo zijn we, nu nog steeds, een mooie vriendenclub bij elkaar. Mooi om dat nog te hebben. Het paste ook bij Irene, zij sloot nooit iemand uit. ledereen hoorde erbij. Dat merken Rick, Eva en ik nu ook na haar overlijden. We hebben het moeilijk, maar we krijgen zoveel steun van familie, buren, collega’s en vrienden. Het is overweldigend, het geeft een warm gevoel.”„Irene was een heel social persoon die voor iedereen aandacht had. Zo zal ze denk ik ook door iedereen herinnerd worden. Ondanks alle problemen die ze zelf had. Toen ze 15 jaar was, werd ze aangereden door een auto. Toen heeft ze pittig in de kreukels gelegen, ze hield er een verlamde arm aan over. Maar ze klaagde nooit, was altijd optimistisch.”

De laatste jaren waren voor het gezin zwaar, maar Irene hield de moed erin. Voor ons allemaal. Toen haar vader Ab overleed, nam ze samen met haar broer Jan het bedrijf over; touringcarbedrijf Alpha Tours. Snel daarna kwam corona. Het bedrijf kwam stil te liggen. Dat leverde veel spanning en stress op. We dachten dat ze zich daardoor niet goed voelde, maar toen bleek dat ze maagkanker had, waar niets meer aan te doen was.”

Reizen

Ondanks haar ziekte beleefde het gezin nog een paar memorabele momenten. „Irene en ik hebben veel gereisd voor het bedrijf. Voor-namelik door Nederland en Bel-gie. In het voorjaar kwam een uitnodiging van een bussenbouwer uit China om het bedrijf te bezichtigen. Ik zag het helemaal niet zitten, maar Irene wilde per se

Irene Thibaudier-De Jong zal herinnerd worden als een zorgzame, liefdevolle vrouw. Irene sloot nooit iemand uit. Iedereen hoorde erbij heen. We zijn gegaan, het was onze laatste reis samen. Met het hele gezin zijn we vorig jaar nog naar Thailand geweest. Ook hier was het Irene die die reis doordrukte.

Onze zoon liep daar stage, ze wilde zien waar hij zat. Ook dat was heel alles uit het leven halen, dat was volgens Theo typisch Irene. „Er is in 29 jaar samen natuurlijk veel gebeurd. Ook omdat Irene erg impulsief was. Ze stond vaak niet bij iets stil, maar deed het gewoon.

‘Waar is Irene nou weer’, een zin die ik vaak heb uitgesproken.”

Een vriendenclub die tijdens een avondje uit op zoek moet naar Irene, die opduikt in een kamertje, samen op de bank met Martin Morero. Een mega lange rij wachtenden voor een glijbaan, een Irene die al boven staat om naar beneden te gliden voordat de vrienden een paar passen naar voren zijn geschoven. Irene die met kinderwagen door het dorp trekt met een collectebus. Irene die met dezelfde kinderen door het dorp wandelt om sponsoren voor de 40MM te strikken.

 

Goed gevoel

Diezelfde Irene die in mei dit jaar nog diezelfde 40 kilometermars wil lopen, maar door haar ziekte na 17 kilometer de tocht moet opgeven. ”Ze wilde de 40 kilometer volbrengen. Het gaf haar een goed gevoel om geld op te halen voor mensen die het harder nodig hadden dan wij. Irene was een zorgzame, liefdevolle vrouw die alles voor iedereen over had. Dat was Irene!”

Ronneke van der Genugten